Als 17-jarige heeft niemand me de vraag gesteld waar ik energie van krijg of blij van wordt. Als 17-jarige keek ik, net zoals alle anderen rond me, naar mijn punten en koos ik om bio-ingenieur te studeren. Omdat ik het kon, niet omdat ik het persé wou.

In ons onderwijs wordt er op dit ogenblik nog steeds gefocust op datgene waar we (niet) goed in zijn. Er wordt gesproken over tekorten en voldoendes en deze worden over het algemeen als maatstaf gebruikt om keuzes te maken voor verdere opleidingen of studies, om er vooral voor te zorgen dat je als jongere “goed” kiest en de “juiste” richting voor ogen hebt.

Wat dan met de jongeren die geen “goede” punten halen of die eigenlijk geen flauw idee hebben welke richting ze uitwillen (zoals ik 😊). Jongeren die misschien niet zo goed passen in ons klassiek onderwijssysteem maar er wel moeten overleven om hun middelbare school diploma te halen. Jongeren die moeten overleven tot hun leerplicht is vervuld.

Of wat dan met jongeren die een hogere studie zijn gestart maar uitvallen en niet meer weten wat ze kunnen of willen doen?

Zoals er in het bedrijfsleven steeds meer burn- en bore-outs zijn, zo merk ik dat er in ons onderwijs steeds meer jongeren worstelen om hun weg te vinden. De Covid-pandemie heeft er bovendien voor gezorgd dat de natuurlijk ontwikkeling van jongeren, het experimenteren en het loskomen van ouders, het leren en leven met leeftijdsgenoten op een onnatuurlijke wijze on-hold werd gezet. En daar dragen vele onze jongeren nog steeds de gevolgen van.

Ben jij een jongvolwassene die worstelt met je plek vinden in het onderwijs of het leven van vandaag dan loop ik graag een eindje met je mee om samen te onderzoeken waar je energie van krijgt, blij van wordt en op welke manier die kan worden vertaald in een volgende stap als student of young-professional.

Ik werk met jongeren vanaf 17 j., ben je jonger, dan verwijs ik je graag door naar mijn collega Silke De Smet van The Good Mood (www.thegoodmood.be)